سه شنبه ۱۵ خرداد ۹۷
گاهی اوقات سرراه آدمیزاد انسانهایی قرارمیگیرن که فراترازیه دوست معمولی اند که میشه با اونا به هرچی بخندی. دوستایین تو زندگی که بی دغدغه میشه بدون نقاب برچهره با اونا معاشرت کرد . میشه یادت بره که میزبانی یا میهمان ،جایی که هستی خونه اوست یا آشیانه خودته! حتی میشه نا گفته های دلت ؛اونایی که جرات گفتنش به خودت رو هم نداری بهش بگی ومطمئن باشی می شنوه ولی نشنیده می گیره . بارالها! چقدرخوبن این آدما وچقدرهمه ما تواین عصروزمونه نیازداریم به حداقل یکی ازاونا.
