شنبه ۵ خرداد ۹۷
ما آدما یه مشکلی داریم و اون این هست که به زندگی به صورت نقطه ای در جایی که هستیم نگاه می کنیم و نه به کل اون به صورت یک بازه زمانی گسترده. اکثر انسان ها هر روز به صورت نقطه ای روز به روز با احساس ناراحتی کردن نسبت به هر روز زندگی تک تک روزها رو طوری تباه می کنند که وقتی در بستر مرگ قرار می گیرند و به گذشته فکر می کنند متوجه می شوند که با مجموع دونه دونه روز هایی که داشتند یک بازه طولانی معیوب رو برای خودشون ایجاد کردند. ولی اگر به زندگی به صورت یک بازه زمانی طولانی نگاه کنیم و در هر روز به زندگی به شکل یک بازه زمانی وسیع نگاه کنیم و این سوال رو مطرح کنیم که ایا من در این هشتاد سالی که بهم داده شده می خوام هر روز با ناراحتی زندگی کنم به سادگی به این قضیه می رسیم که نمی خوایم همیشه ناراحت زندگی کنیم و درک عمیق این حقیقت باعث آرامش ما خواهد شد. به نظر من هر انسانی اگر در مرحله ای از زندگی باشه که جوان باشه و تصمیمات اشتباهی جبران ناپذیری تا اون لحظه نگرفته باشه حداکثر تقریبا در بدترین شرایط بین پنج تا ده سال می تونه کل ورق رو برگردونه.
